час ідзе, а я чамусьці хвалююся. не магу прагнаць благое, усё толькі нагнятаецца. літары на паперы, пытальнікі насупраць лічб. ці гэта так патрэбна? ці гульня варта свеч? раблю памылкі ў простых словах, нескладнае ўсе, не жадаю...інакш трэба.. няма ні часу, ні моцу. 

нясмачная кава, сумота, дрымота..

пазалота..

зімовы роспач, марудны снег. а дробная частка мяне так ірвецца быць волнай, лятаць па далёкім краінам, блытаць па свеце, спрабаваць і горач і асалоду, адчуваць сабе жывой істотай, а не згусткам шэрага рэчыва. 

капаюць хвіліны, бягуць гадзіны, раніца, ноч - усё адно за акном: бяздушная шмазь, якая рэжа вачыма. вы толькі ўразуміце: матывацыі не хапіла! а дзе шукаць яшчэ, а? дзе?

выбачайце. сёння у мяне дурны настрой.

матывацыя - такая рэч складаная. то яе не знайсць нідзе, то яна на сподку з блакітнай аблямоўкай. крывёй па беламу льну змагацца буду, як і мае продкі, бо навошта я нарадзілася? как быць марнаваннем прастора? чорта з два! 

бгму. тема 3. раздел 2. задача 14. дано: